108 lat i jeden dzień!
Jesienią 1904r. przedsiębiorcy budowlani,
bracia Henry Augustus i Joseph T. Mearsowie, nabyli obiekt Stamford
Bridge, który był oddany do użytku już od 1877r. Przerobili go z
lekkoatletycznego na typowy stadion piłkarski i planowali go sprzedać
miejscowemu Fulham FC. Klub odmówił kupna tego obiektu i bracia
postanowili założyć własny klub. Klub otrzymał nazwę sąsiedniej
dzielnicy stadionu - Chelsea.
Pierwszy nas sezon rozegraliśmy w 1906r. Nasz
pierwszy trener to John Robertson, który prowadził drużynę tylko przez
rok (już od początku taką tendencję mieliśmy ;) ). 1 września 1905r.
rozegraliśmy debiutujące oficjalne spotkanie, zaczynaliśmy
od Division 2, czyli drugiej ligi a wynik tego historycznego spotkania
to porażka 0-1 ze Stockport County FC (obecnie piąta liga). Na pierwsze
zwycięstwo trzeba było czekać trzy dni, bo już w następnym meczu
wygraliśmy 4-0 z Liverpoolem. Było to jednak spotkanie towarzyskie, ale 9
IX 1905r. już w oficjalnej, ligowej potyczce, pokonaliśmy Blackpool 1-0
a pierwszego zapisanego w historii gola zdobył... John Robertson,
ponieważ był grającym trenerem. W Wielki Piątek 1906r. padł pierwszy rekord frekwencji. Na mecz z Manchesterem United przyszło aż 67 tys. widzów.
Przez lata 20. i 30. XX wieku, Chelsea
przemieszczała się między Division 1 a Division 2. W 1936r. rozegrała
mecz towarzyski z Wisłą Kraków z okazji 30 lecia istnienia polskiego
klubu. Pół roku po II wojnie światowej, Stamford Bridge gościło
mistrza Związku Radzieckiego - Dynamo Moskwa. Szacunkowe dane wynosiły
około 100 000 widzów, co było to rekordem wszech czasów w Anglii. Wynik
tego meczu to 3-3. W 1952r. do klubu przyszedł jako trener Ted Drake,
były gracz Arsenalu. Zmienił herb klubu z kombatanta wojennego na
grafikę literową. To on i jego "kaczki" (drużynę Chelsea nazywało się
wtedy "Kaczkami Drake'a") zafundował nam w 1955r. na okrągłą 50 rocznicę
klubu, zwycięstwo w lidze angielskiej. Zdobyliśmy wtedy jeszcze Tarczę
Dobroczynności. Niestety rok później skończyliśmy na 16 miejscu i Ted
Drake stracił pracę.
Z "Kaczek Drake'a" do "Diamentów
Docherty'ego". Następnym trenerem był Tommy Docherty. Za jego czasów,
utworzył się rekord strzelecki w Chelsea w jednym sezonie. Jimmy Greaves
zdobył dwa razy koronę króla strzelców w lidze w barwach Chelsea
a w sezonie 1960/1961 zdobył 41 bramek. Rekord klubowy pozostaje nie
wykreślony do dziś. W 1965 roku zdobyliśmy pierwszy puchar Ligi
Angielskiej. Dwa lata później "The Blues" odpadli w finale Pucharu
Anglii i półfinale Pucharu Miast Targowych (obecnie Liga Europejska) co
spowodowało zwolnienie Docherty'ego. Zastąpił go Dave Sexton.
W 1970r. Pierwszy Puchar Anglii wpada na nasze
konto. Wygrana z Leeds United nie była łatwa, ale udało się. Pierwszy
mecz skończył się 2-2 i trzeba było go powtarzać kilka dni później.
Drugi wynik to 3-2 dla Chelsea a w końcówce strzela Król
Stamford Bridge - Peter Osgood. Zaś rok później w Pucharze Zdobywców
Pucharów, w finale nastąpiła podobna sytuacja. Z Realem Madryt najpierw
zremisowaliśmy po czym w dodatkowym meczu, wygraliśmy 2-1 a zwycięskiego
gola zdobywa znów Peter Osgood.
Wydawało się, że klub czeka świetlana przyszłość. Niestety, modernizacja Stamford Bridge na początku lat 70. pochłonęła tyle pieniędzy, że klub zaczął popadać w stagnację efektem czego był spadek do Division 2 w 1975r. Cztery lata później znowu wypadamy z elity ligi. Dochodzi do kupna klubu za symbolicznego funta od rodziny Mearsów przez Kena Baetsa. Klub pod koniec lat 80 dalej mieszał występy Division 1 z Division 2, ale od 1989r. Chelsea jest nieprzerwanie w najwyższej klasie rozgrywkowej, która obecnie zwie się Premier League.
Wydawało się, że klub czeka świetlana przyszłość. Niestety, modernizacja Stamford Bridge na początku lat 70. pochłonęła tyle pieniędzy, że klub zaczął popadać w stagnację efektem czego był spadek do Division 2 w 1975r. Cztery lata później znowu wypadamy z elity ligi. Dochodzi do kupna klubu za symbolicznego funta od rodziny Mearsów przez Kena Baetsa. Klub pod koniec lat 80 dalej mieszał występy Division 1 z Division 2, ale od 1989r. Chelsea jest nieprzerwanie w najwyższej klasie rozgrywkowej, która obecnie zwie się Premier League.
W latach 90. Chelsea odżyła finansowo.
Dokonała też po raz pierwszy zakupu za 1 mln funtów. Tyle wydano na
Denisa Wise'a. Do klubu zaczęli przychodzić tacy zawodnicy jak: Ruud
Gullit, Mark Hughes oraz Dan Petrescu. Gdy w 1996r. Gullit zastąpił
Glena Hoddle'a na stanowisku trenera, ściągnął włoskie trio: Gianfranco
Zole, Gianlucę Vialli i Roberto Di Matteo oraz Francuza Franka Le
Beouf. W 1997r. zdobyli Puchar Anglii, przerywając serię 26 lat bez
tytułu. 22 października 1997r. z powodu awarii helikoptera zginął
człowiek, który przez całe życie wspierał Chelsea - Milioner i
wicedyrektor klubu Matthew Harding. Na jego cześć, trybuna północna
Stamford Bridge nosi jego imię. W 1998r. osiągnęliśmy Puchar UEFA,
Puchar Ligi oraz Tarczę Dobroczynności, rok później zajęliśmy już 3
miejsce w Premier League a na koniec tysiąclecia w 2000r. znowu
zdobyliśmy Puchar Anglii i Tarczę Dobroczynności.
Ostatni okres czyli późna jesień 2003 do
chwili obecnej nazywa się "Erą Abramovicha". Ten rosyjski oligarcha,
multimiliarder odkąd przejął udziały w klubie, zainwestował
niewyobrażalne pieniądze w rozwój szkółki młodzieżowej, zatrudnił wielu
działaczy oraz trenerów. Niestety za jego kadencji, żaden trener nie
mógł na dłużej zagrzeć sobie miejsca. Ranieri, Mourinho, Grant, Scolari,
Giddink, Ancelotti, Villas-Boas, Di Matteo i Benitez(obecnie) to
nazwiska trenerów, którzy zasiadali na
stanowisku menedżera. Klub dokonywał wielu zakupów piłkarzy, udanych lub
mniej udanych. W ostatniej dekadzie zdobyliśmy: Champions League
(2012), Premier League (2005, 2006, 2010), Puchar Anglii (2007, 2009,
2010, 2012), Puchar Ligi (2005,2007), Tarczę Dobroczynności (2005,
2009). To zdecydowanie "Złoty czas" tego klubu. Z okazji dnia powstania
CHELSEA FC, życzę nam wszystkim, by ten złoty czas trwał jak najdłużej.
P.S. I niech ktoś powie, że CFC to klub bez historii
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz